The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.
koczować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, koczowaćczuję, koczowaćczuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o plemionach, grupach ludzkich, pojedynczych osobach: nie mieć stałego miejsca pobytu, prowadzić nieosiadły, wędrowny… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
koczować — ndk IV, koczowaćczuję, koczowaćczujesz, koczowaćczuj, koczowaćował 1. «prowadzić nieosiadły, wędrowny tryb życia; przenosić się z miejsca na miejsce, zmieniać często miejsce pobytu, wieść życie włóczęgi» Plemiona koczujące. 2. pot. «przebywać… … Słownik języka polskiego
koczowanie — n I rzecz. od koczować … Słownik języka polskiego
wędrować — ndk IV, wędrowaćruję, wędrowaćrujesz, wędrowaćruj, wędrowaćował 1. «odbywać wędrówkę pieszo lub używając środków lokomocji; chodzić, jeździć, podróżować» Wędrować pieszo, piechotą a. na piechotę. Wędrować autostopem. Wędrować samochodem. Wędrować … Słownik języka polskiego
